رابطه بین منابع قدرت مربیان و رضایتمندی بازیکنان لیگ برتر هندبال بانوان ایران

قدرت وجه اجتناب ناپذیر هر رابطه انسانی است. قدرت توان نفوذ است؛ منبعی است که رهبر را توانا می سازد تا دیگران را به فرمان برداری یا قبول مسئولیت وا دارد. پژوهش های گوناگون در حیطه ورزش بیانگر آن است که ادراک بازیکنان از قدرت مورد استفاده مربیان می تواند بر نگرش های روانی بازیکنان، از جمله بر رضایتمندی آن ها تأثیر گذارد. از این رو در تحقیق حاضر به بررسی منابع قدرت مورد استفاده مربیان از دیدگاه بازیکنان و ارتباط آن با میزان رضایتمندی ورزشکاران پرداخته شده است. روش تحقیق توصیفی-همبستگی است که به شکل میدانی اجرا شد. نمونه پژوهش را بازیکنان لیگ برتر هندبال بانوان کشور در سال 90-1389 تشکیل دادند (138n=). ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه های ویژگی های دموگرافیکی، قدرت در ورزش psq-o (ون و همکاران، 2000) و رضایتمندی ورزشکاران asq- (چالادورای و ریمر، 1998) بود. پایایی پرسشنامه های psq-o و asq با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (به ترتیب 0.89 و 0.87) مورد تأیید قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (شامل: آزمون k-s؛ ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیره) استفاده شد. نتایج نشان داد که اصلی ترین منبع قدرت مورد استفاده مربیان از دیدگاه بازیکنان قدرت تخصص؛ و منابع قدرت مرجعیت، مشروع/قانونی، تنبیه/اجبار و پاداش در ادامه قرار گرفتند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد منابع پنج گانه قدرت مربیان با رضایتمندی ورزشکاران دارای ارتباطی مثبت و معنادار هستند (0.05> p). همچنین نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد منابع قدرت پاداش، تنبیه، تخصص و مرجعیت توان پیش بینی رضایتمندی ورزشکاران را دارند و ضریب تعیین حاکی از آن بود که بیش از 50 درصد تغییرات رضایتمندی ورزشکاران توسط منابع قدرت مربیان تبیین می گردد. با توجه به نتایج تحقیق، این گونه استنباط می گردد که منابع قدرت مربیان به ویژه قدرت تخصص و مرجعیت، از عوامل مرتبط با میزان رضایتمندی ورزشکاران می باشند و مربیانی که به جا و به طور صحیح از منابع قدرت استفاده نمایند، منجر به رضایتمندی ورزشی بیشتر در ورزشکاران خود می گردند.